Czuję się samotna.
Brak mi czegoś czy kogoś.
Może ten wieczór byłby inny,gdyby tatuń nie musiał go popsuć.
Ja się uczyłam historii i głośnik mi grał głośno,bo ja się zawsze uczę przy głośniku.Tatuń gasił,bo on nienawidzi muzyki,nie zna się na niej,tak ,jak babcia czy mamunia.
Oni by tylko ludowych słuchali,a przecież te nie ludowe są takie śliczne.
Ja bym nie mogła żyć bez muzyki.A oni tylko wciąż -wyłącz i wyłącz,za głośno,nie ma w domu spokoju,tylko huczy ten głośnik i huczy.
Ja się nie mogę przystosować do tego domu..
No i gdy tatuń zgasił ten głośnik ,to ja chciałam z powrotem włączyć,a on mi nie pozwolił.
Powiedziałam,że jak on gada,to to ma mi nie przeszkadzać,to wtedy nie zwraca uwagi,na to,czy ja się mogę uczyć w takiej ,,ciszy,, czy nie, a jak głośnik mówi i pomaga mi ,to wtedy im przeszkadza.
Ale on krzyknął-NIE!,a ja wtedy zaczęłam się trząść z nerwów,zaraz łzy mi napłynęły do oczu i koniec z nauką.
Skrywałam to i nie wiem,czy mi się to udało czy nie,bo tatuń po jakichś 5 minutach włączył głośnik i poszedł do pokoju.
I po co to było.Żeby mnie zdenerwować.Ja się boję sama o siebie.Widzę,co się ze mną dzieje,byle co mnie drażni,nerwy straszne,to co będzie dalej?A to wszystko przez ojca.
Ileż ja razy błagałam Boga,żeby on umarł(oczywiście w nerwach),gdy przyszedł pijany albo nam dokuczał,wyobrażałam sobie życie bez niego,ale to tylko bujanie w obłokach.
Tak się potwornie czuję.Ani mi się nie chce uczyć ani nic.Gdybym miała swój pokoik,nikt się nie wtrącał,nie przeszkadzał-jakże bym się wspaniale uczyła i to z przyjemnością.
Czekam na coś,na jakąś zmianę w domu i w ogóle,co pozwoliło by mi na lepszą naukę,spokojne myśli,marzenia,możność skoncentrowania się na jednej myśli.
Zauważyłam,że u mnie jest strasznie z myśleniem.Nie umiem się skupić,myśli moje się rozpraszają ,jak jesienne liście podczas gwałtownego powiewu wiatru.
Ale to wina mojego domu.Kuchnia i pokój.W kuchni jestem ja ,brat,babcia,w pokoju tatuń,mamunia i siostra.W kuchni ja się uczę,gra radio,babcia z bratem się kłócą (z żartów),w pokoju chodzi telewizor,tatuń z mamunią rozmawiają,siostra głośno rozwiązuje zadania,co chwila pytając o coś tatunia.Ja ich co chwila uciszam.
I takiej sytuacji (a powtarzają się bardzo często)ja mam się skupić i mam mieć chęć do nauki? Ciekawe czy ktoś byłby zdolny do tego.Oni uważają,że ja mogę się uczyć w takich warunkach i mam mieć wzorowe stopnie.I chyba są pewni,że ode mnie dwójka odbija się,jak piłka od ściany.
Nigdy mi się nie zapytają,czy nie jestem głodna,czy mi nie potrzeba pieniędzy na jakieś wydatki.A przecież jeszcze potrzebuję opieki, miłości, pieszczoty,których nigdy nie doznałam od matki czy ojca,którzy nigdy na to nie mieli czasu.
Tak ,nie powiem,żeby się mamunia nie opiekowała,troszczyła.Ale przecież to nie polega na tym,żeby dbać o ubranie swojej córki,żeby dowiedzieć się,z kim tańczyła na zabawie,kto ją pochwalił.Mamunia powinna to robić,ale nie po to ,żeby zaspokoić swoją ciekawość,ale żebym ja się czuła,że ktoś myśli o mnie i chce mi pomóc,razem ze mną przeżywał coś.A ja wiem,że mamunia tylko to robi dla siebie,dla zaspokojenia swojej ciekawości,cieszą ją pochwały ludzi.
Wiem,że matkę cieszy,jak chwalą jej dzieci,ale ja jestem zła na ludzi,za ich pochwały,podziw.
Wszyscy z mojej wsi są tak pewni moich zdolności ,talentu,że nawet im się nie śniło,abym ja mogła być inna.A ja jestem.Nie jestem zdolna,nie jestem godna tych pochwał,które mnie ,co prawda mobilizują do nauki,ale dopiero mobilizują,a nie oceniają fakt.
Ja już sama nie wiem,co chcę.Wiem tylko jedno,że nie chcę takiego życia,jakie mam.
Czy ja muszę wymyślać jakieś składki,czy nie jeść obiadów,tylko pieniądze dane mi na to przeznaczać na potrzebne mi drobiazgi?
Tatuń uważa,że gazeta lub książka to głupstwa, na które nie należy wydawać pieniędzy.A mamuni nie będę co chwilę mówiła,żeby mi dała 5 zł na gazetę czy co innego.Wstydziłabym się.Czułabym się,jak gdybym wyłudzała ciężko zarobione pieniądze na moje zachcianki.Przecież oni to powinni zrozumieć i dać mi parę złoty na miesiąc,żebym mogła nimi rozporządzać tak,aby mi starczyło na miesiąc.W ten sposób na pewno nauczyłabym się gospodarowania,co by było pożyteczne z pewnością w przyszłości.
Nie umiem planować ,oszczędzać.
Wczoraj byłam na choince w ogólniaku.Fajnie by było,gdyby nie to,że jakiś chłopak uwziął się,żeby mnie całować po szyi,po twarzy.
Myślałam,że go zamorduje,dobrze,że chociaż było zgaszone światło.To nawet przyjemne,gdy chłopak całuje,ale wolałabym wiedzieć ,co to za chłopak.Co prawda mogłabym wiedzieć,bo chciał się zapoznać,ale ja powiedziałam-nie-sama nie wiem dlaczego.
Nie wiem,jak to się całuje w usta.Mogłam się nauczyć,jak mnie Stach odprowadzał kiedyś,ale ja robiłam wszystko,żeby do tego nie doszło.Tak jakoś dziwnie drżę,nie z własnej woli,gdy mnie chłopak obejmuje.Tak było z Andrzejem,Stachem,Markiem.Tańczyłam z takim chłopakiem,co mnie tak przycisnął do siebie,że nie mogłam tańczyć ani się poruszyć.
Co te chłopaki widzą w tym przyciskaniu dziewczyn,przecież lepiej się tańczy,gdy nie jest się tak bardzo przyciśniętym do drugiej osoby.
Pod koniec nie tańczyłam,trochę się zmęczyłam tańcem,trochę chciałam posłuchać piosenki i usiadłam na ławce.Odmawiałam każdemu,kto mnie zaprosił do tańca,ale pod koniec podszedł do mnie taki chłopak prosząc do tańca.Ja mówię,ze jestem zmęczona,on usiadł koło mnie i wtedy podszedł do mnie inny chłopak,złapał mnie za rękę,do tamtego się zwrócił i powiedział-nie-.
Mnie poprosił ,ja powiedziałam,to samo ,co innym,że jestem zmęczona a on mnie pociągnął na środek.
Powiedział ,przepraszam,ale nie lubię,gdy mi ktoś odmawia i zaczęliśmy tańczyć.Wtedy zaczęłam coś czuć do tego chłopaka.Ładny był,podobał mi się,nie przyciskał mnie do siebie ,tak ,jak inni,ale tak tylko blisko siebie tańczyliśmy.Bez słowa.Skończył się kawałek.-Przepraszam-powiedział.Wtedy zapowiedziano koniec zabawy.
Co za pech!
Odeszłam od niego i szybko wyszłyśmy z Joaśką.Ubrałyśmy się i uciekłyśmy,bo takie chłopaki z zawodówki chcieli nas odprowadzać.A my nie chciałyśmy.Nie podobali mi się i J chyba też nie.Ale oni i tak przyszli pod okno,jak już spałyśmy.Matka J mówiła,że ich widziała.
Chciałabym spotkać jeszcze tego chłopaka,poznać.On mi się podoba.Może go spotkam na choince w zawodówce.Jeszcze tydzień do niej.
A w tym tygodniu,klasówka z historii,powtórzenie z biologii i tyle lekcji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz